© Shutterstock

Co to jest? -

Architektura anty-bezdomna, znana również jako wroga architektura, odnosi się do wielu cech projektowania urbanistycznego, które są celowo wdrażane w celu zniechęcenia osób bezdomnych do odpoczynku lub szukania schronienia w przestrzeni publicznej.

© Shutterstock

Cechy -

Cechy te obejmują kolce na półkach, pochyłe ławki, podłokietniki na środku ławek i niewygodne materiały, takie jak metal lub beton. Zostały one wdrożone w miastach na całym świecie i w wielu innych obszarach, od kształtowania krajobrazu po planowanie ulic.

© Shutterstock

Negatywny cel -

Głównym celem wrogiego projektowania jest utrudnienie lub uniemożliwienie osobom bezdomnym wygodnego spania, siedzenia lub przebywania w miejscach publicznych. Anty-bezdomną architekturę można często znaleźć w miejscach takich jak parki, przystanki autobusowe i przejścia podziemne, gdzie bezdomni mogą szukać schronienia.

© Shutterstock

Subtelny design -

Ale podczas gdy niektóre przestrzenie w oczywisty sposób manifestują anty-bezdomnościowe nastroje, istnieją inne, które są bardziej subtelne w swoich projektach. Wroga architektura została wdrążona w projektach parapetów, a nawet balustrad.

© Shutterstock

Nie jest to osobisty wybór -

Takie środki wzmacniają marginalizację i wykluczenie osób bezdomnych z przestrzeni publicznej, co dodatkowo pogłębia istniejące piętno związane z ich obecnością. Projekty te wspierają również błędne przekonanie, że bezdomność jest osobistym wyborem, mimo że w rzeczywistości jest to systemowa porażka.

© Getty Images

Dehumanizacja -

Zamiast zajmować się podstawowymi przyczynami bezdomności, architektura anty-bezdomności nadaje priorytet powierzchownym rozwiązaniom, które zaniedbują podstawowe kwestie społeczne. Ludzie są przekonani, że dehumanizacja osób bezdomnych poprzez traktowanie ich jako uciążliwości jest w porządku, jednak nie tak powinno rozwiązywać się ten problem.

© Getty Images

Przyczyny pierwotne -

Niektóre podstawowe przyczyny bezdomności obejmują brak przystępnych cenowo mieszkań, problemy ze zdrowiem psychicznym i nierówności ekonomiczne. Dopóki nie zostaną one wyeliminowane, bezdomność będzie szybko rosnąć.

© Getty Images

Brak empatii -

Krytycy wskazywali, że istnienie wrogiej architektury może wspierać ogólny brak empatii i współczucia wobec słabszych grup społecznych, przez co estetyka i interesy handlowe są uważane za ważniejsze niż ludzkie dobro.

© Shutterstock

Wzrost przestępczości -

Kryminalizując bezdomność poprzez takie projekty, zmarginalizowane osoby spychane są jeszcze bardziej w niepewne i niebezpieczne sytuacje. Osoby te mogą zostać zmuszone do przestępstwa, żeby być w stanie utrzymać się finansowo.

© Getty Images

Podzielony naród -

Połączenia społeczne w społecznościach mogą zostać szybko zniszczone z powodu anty-bezdomnej architekturze, ponieważ aktywnie wzmacnia ona podziały między różnymi grupami społeczno-ekonomicznymi.

© Getty Images

Prawa człowieka -

Takie projekty nasuwają pytanie, kto zasługuje na podstawowe prawa człowieka i godność. Chociaż powszechne przekonanie jest takie, że prawa te powinny obejmować wszystkich ludzi, ta wroga architektura negatywnie utrwala ideę, że bezdomni są wyjątkiem.

© Getty Images

Nowy Jork -

Wroga architektura odnotowała znaczny wzrost popularności, w szczególności w Nowym Jorku, gdzie około 100 000 osób jest bezdomnych, z czego ponad 5% mieszka na ulicy. Projekty te utrudniły im życie. Na niektórych stacjach kolejowych w mieście usunięto nawet ławki, aby zniechęcić bezdomnych do korzystania z nich.

© Getty Images

Wypieranie bezdomności poza granice -

Wroga architektura wzmacnia nierówności społeczne, odmawiając podstawowych praw osobom już żyjącym na marginesie społeczeństwa. W rzeczywistości środki takie jak te są krótkowzroczne i nieskuteczne, ponieważ jedynie przenoszą bezdomność na inne obszary, zamiast zajmować się jej podstawowymi przyczynami.

© Getty Images

Granice fizyczne -

Faktem jest, że inkluzywność i współczucie, które można chcieć znaleźć w swojej społeczności, są całkowicie podważane przez wrogą architekturę, ponieważ ustanawia ona fizyczne granice dla potrzebujących.

© Shutterstock

Wpływ na każdego z nas -

Innym destrukcyjnym efektem ubocznym wrogiej architektury jest to, że nie dotyka ona tylko osób bezdomnych. Stosując takie projekty na ławkach i innych obszarach przestrzeni publicznej, zniechęca się ludzi do korzystania z nich. Nawet aktywne usuwanie ławek ma wpływ na osoby niepełnosprawne i starsze, które normalnie szukałyby na nich odpoczynku.

© Shutterstock

Zaufanie -

Można nawet zauważyć degradację zaufania publicznego do rządu i instytucji, ponieważ wroga architektura jest jednym z wielu wskaźników braku empatii takich administracji wobec słabszych.

© Shutterstock

Nierówności -

Wroga architektura odzwierciedla szersze postawy społeczne wobec ubóstwa i nierówności, podkreślając potrzebę zmian systemowych. W istocie służy ona jako widoczne przypomnienie barier strukturalnych, które uniemożliwiają osobom marginalizowanym pełne uczestnictwo w życiu społecznym.

© Getty Images

Cykl destrukcji -

Wroga architektura jest jednym z wielu sposobów, przez które osoby bezdomne są uwięzione w niekończącym się cyklu ubóstwa i dyskryminacji, ponieważ odmawia się im możliwości odpoczynku, schronienia i wsparcia społeczności.

© Getty Images

Reewaluacja -

Na szczęście istnieją pewne skuteczne sposoby, dzięki którym miasta mogą się rozwijać tak, aby tworzyć środowisko sprzyjające integracji całego społeczeństwa. Rządy i urzędnicy miejscy powinni ponownie ocenić i zrewidować politykę, która promuje lub pozwala na wdrażanie architektury przeciwdziałającej bezdomności.

© Shutterstock

Zaangażowanie społeczności -

Innym sposobem radzenia sobie z wrogim projektowaniem jest zaangażowanie osób bezdomnych, grup wsparcia i przedstawicieli społeczności w dyskusje i procesy decyzyjne dotyczące projektowania urbanistycznego, i polityki w zakresie bezdomności.

© Shutterstock

Ochrona prawna - Istnieje również możliwość uchwalenia przez urzędników przepisów lub rozporządzeń, które chronią prawa osób bezdomnych do dostępu do przestrzeni publicznej bez dyskryminacji lub nękania.

© Getty Images

Inwestycje w instytucje wspierające walkę z bezdomnością -

Jednym z najważniejszych sposobów rozwiązania tego problemu jest przeznaczenie środków na rozszerzenie i poprawę instytucji oferujących wsparcie dla osób bezdomnych. Obejmuje to przystępne cenowo mieszkania, opiekę psychiatryczną i programy szkolenia zawodowego.

© Getty Images

Alternatywne rozwiązania projektowe -

Społeczności powinny zachęcać do opracowywania integracyjnych rozwiązań urbanistycznych, które priorytetowo traktują dostępność, bezpieczeństwo i komfort dla wszystkich mieszkańców, niezależnie od statusu mieszkaniowego.

© Shutterstock

Wspólny proces projektowania -

Podczas procesu projektowania przestrzeni publicznych, kluczowa powinna być współpraca między architektami, urbanistami, pracownikami socjalnymi i rzecznikami bezdomnych, tak aby zaprojektować przestrzenie w sposób spełniający potrzeby całej społeczności.

© Shutterstock

Tymczasowe mieszkania -

Jeśli chcemy zająć się kwestią bezdomności, jednym ze sposobów na wprowadzenie pozytywnych zmian jest zapewnienie tymczasowych schronień, bezpiecznych przystani i przejściowych opcji mieszkaniowych dla osób bezdomnych, podczas gdy opracowywane są stałe rozwiązania mieszkaniowe.

© Getty Images

Partnerstwo publiczno-prywatne -

Należy również wspierać partnerstwa między agencjami rządowymi, organizacjami non-profit i prywatnymi firmami, w celu rozwiązania problemu bezdomności poprzez skoordynowane wysiłki i zasoby. Tylko razem można przezwyciężyć niesprawiedliwości społeczne!

© Shutterstock

Podejście holistyczne -

Należy przyjąć podejście mające na celu zajęcie się podstawowymi przyczynami bezdomności, takimi jak ubóstwo, nierówność, brak przystępnych cenowo mieszkań i dyskryminacja systemowa. Postrzegając wrogą architekturę jako objaw większej choroby, znacznie korzystniejsze dla wszystkich staje się spojrzenie na sprawę całościowo.

© Getty Images

Nigdy nie jest za późno -

Wroga architektura jest przejawem społecznego zaniedbania i obojętności wobec najbardziej potrzebujących, odzwierciedlając brak współczucia i solidarności. Jednak nigdy nie jest za późno na dekonstrukcję wprowadzonych projektów i wyciągnięcie pomocnej dłoni.

Źródła: (The New York Times) (The Neighborhood Design Center) (Big Issue) (The Bowery Mission)

© Getty Images