© Shutterstock

Poszukiwanie sensu -

Przez tysiąclecia ludzie spoglądali w niebo w poszukiwaniu odpowiedzi na temat życia na Ziemi. Gdy miały miejsce wydarzenia, na które ludzie nie mieli wpływu, planety i ich ruch pomagały ludziom w nadaniu im sensu.

© Shutterstock

Język symboli -

Zwolennicy astrologii opisują ją jako język symboli, który łączy w sobie sztukę, naukę i metodę poznawania przyszłości.

© Shutterstock

Starożytna praktyka -

Istnieją dowody na to, że kilka kultur używało astrologii od co najmniej 2 tysiąclecia p.n.e.. Używano jej do przewidywania zmian pór roku, a niektórzy traktowali ją jako sposób na interpretację boskiej komunikacji.

© Public Domain

Obserwacja nieba -

Majowie, Indianie i Chińczycy wykorzystywali swoje obserwacje nieba do opracowywania skomplikowanych systemów przewidywania przyszłości. Obserwacje te można datować na lata 1800-1000 p.n.e.

© Shutterstock

Mezopotamia -

Jedna z najwcześniejszych form astrologii była praktykowana w Mezopotamii w okresie starobabilońskim. Babilończycy postrzegali wydarzenia na niebie raczej jako znaki, niż faktyczne przyczyny wydarzeń na ziemi.

© Shutterstock

Mezopotamia -

Zapisy pochodzące z pierwszej dynastii Mezopotamii (1950-1651 p.n.e.) dostarczają najstarszych niepodważalnych dowodów na wykorzystanie zintegrowanego systemu wiedzy, który można opisać jako astrologię.

© Shutterstock

Aleksander Wielki (356 - 323 p.n.e.) -

Po podbojach Aleksandra Wielkiego Grecy mieli styczność z ideami pochodzącymi z Syrii, Babilonu, Persji i Azji Środkowej.

© Shutterstock

Berossus -

Berossus, babiloński kapłan, przybył na Kos około 280 r. p.n.e.. Tam zaczął nauczać astrologii i kultury babilońskiej.

© Shutterstock

Dwa rodzaje astrologii -

W I wieku p.n.e. w Grecji pojawiły się dwa rodzaje astrologii. Pierwszy, wykorzystujący horoskopy, służył do opisywania przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.

© Getty Images

Astrologia teurgiczna -

Teurgia jest interpretowana jako praca z boskością i nawiązywanie połączenia z ciałami/ istotami duchowymi. W przypadku astrologii teurgicznej tymi duchowymi ciałami/istotami były planety.

© Public Domain

Dynastia Zhou -

System chińskiej astrologii został po raz pierwszy opracowany w czasach dynastii Zhou (1046-256 p.n.e.). Później, w czasach dynastii Han (II wiek p.n.e. do II wieku n.e.), pojawiły się takie zasady jak filozofia Yin-Yang, teoria pięciu elementów, nieba i ziemi oraz konfucjańska moralność. Gdy wszystkie te zmiany zostały zebrane razem, stworzyły podstawę filozoficznych zasad chińskiej medycyny, wróżbiarstwa, astrologii i alchemii.

© Public Domain

Aleksandria -

Kiedy Aleksander Wielki założył Aleksandrię w Egipcie, astrologia hellenistyczna (grecka) została połączona z egipską astrologią dekanistyczną, tworząc astrologię horoskopową.

© Getty Images

Ptolemeusz (ok. 100-170 n.e.) -

Astrolog i astronom Ptolemeusz, którego prace stanowiły podstawę zachodniej astrologii, żył w Aleksandrii około 100 roku n.e..

© Getty Images

Ptolemeusz (ok. 100-170 n.e.) -

Ptolemeusz był matematykiem, astronomem, astrologiem, geografem i teoretykiem muzyki. Napisał około tuzina traktatów naukowych.

© Getty Images

Traktat Ptolemeusza o astrologii -

Jego trzeci traktat astrologiczny, znany jako Tetrábiblos, próbował dostosować astrologię horoskopową do filozofii naturalnej tych czasów. Przez około tysiąc lat był on uważany za autorytet wśród pisarzy astrologicznych.

© Getty Images

Izydor z Sewilli (ok. 560 - 636 n.e.) -

Chrześcijański pogląd na astrologię pojawił się około VII wieku, kiedy Izydor z Sewilli argumentował, że składa się ona z dwóch części. Pierwsza część, naukowy opis ruchów słońca, księżyca i gwiazd, była oparta na faktach, podczas gdy druga część, która obejmowała tworzenie prognoz, które były narażone na błędy.

© Getty Images

Tomasz z Akwinu (1225 - 1274 n.e.) -

Dominikański teolog Sir Tomasz z Akwinu w swoich tezach mówił o tym, że gwiazdy rządzą ciałem podksiężycowym (tj. obszarem kosmosu poniżej Księżyca, składającym się z ziemi, wody, ognia i powietrza).

© Getty Images

"Boska komedia -

Dante Alighieri odnosi się do astrologii w ostatniej części swojej Boskiej komedii. Dostosował ją jednak do swojego chrześcijańskiego punktu widzenia.

© Getty Images

Oświecenie -

Do czasów oświecenia intelektualna tolerancja dla astrologii zanikła. To, co pozostało, to popularność wśród kompilatorów almanachów.

© Getty Images

Spirytualizm -

W XIX wieku nastąpiło odrodzenie spirytyzmu. W rezultacie astrologia doświadczyła popularnego odrodzenia. Gazety zaczęły drukować horoskopy, a astrologia weszła do mediów masowych.

© Public Domain

Carl Jung -

XX-wieczny psychiatra Carl Jung opracował pewne koncepcje astrologiczne, które doprowadziły do powstania astrologii psychologicznej. Ten rodzaj astrologii koncentruje się na archetypach w astrologii, które można analizować.

© Getty Images

Astrologia zachodnia -

Zachodnia astrologia wykorzystuje czas urodzenia danej osoby do skonstruowania horoskopu w celach wróżbiarskich. Korzystając z zodiaku tropikalnego i punktów równonocy Ziemi - astrologia zachodnia tworzy kosmogram. Pod uwagę brane są planety, ich domy i wzajemne aspekty.

© Shutterstock

Astrologia zachodnia -

Współczesna zachodnia astrologia jest w mas mediach zredukowana tylko do znaku słonecznego, który stanowi zaledwie 1/12 wykresu danej osoby.

© Shutterstock

Hermetyzm -

Na zachodzie, astrologia i wróżenie z kart tarota są podstawowymi narzędziami współczesnych praktyków magii, takich jak hermetycy i praktycy niektórych systemów wierzeń, takich jak Wicca.

© Shutterstock

Filozofia chińska -

Chińska astrologia dzieli niebo na Trzy Części, Dwadzieścia Osiem Dworów i Dwanaście Ci. Do obliczeń wykorzystywane są cykle lat, miesiące księżycowe i dwugodzinne okresy dnia.

© Shutterstock

Astrologia chińska -

Dwanaście różnych znaków zwierzęcych reprezentuje 12 różnych typów osobowości. Chińska astrologia była zwykle używana jako forma astrologii politycznej, aby wybrać pomyślne dni do organizowania wydarzeń i podejmowania decyzji.

© Shutterstock

Pseudonauka -

Astrologia jest odrzucana przez społeczność naukową jako pseudonauka, w której nie ma faktów. Badania nie znalazły żadnych dowodów na poparcie twierdzeń, że ruchy planet lub gwiazd wpływają na ludzi na Ziemi.

© Shutterstock

Skuteczność -

Ponieważ nie wykazała ona skuteczności w kontrolowanych badaniach naukowych, astrologia nie ma naukowego potwierdzenia. Nie ma też porozumienia wśród astrologów co do tego, czym astrologia jest i co może przewidzieć.

© Shutterstock

Popularność -

Pomimo tego, astrologia zyskała na popularności w ostatnich latach. Jej ponowne pojawienie się masowej świadomości można przypisać zwiększonej dostępności do informacji, także tych astrologicznych, technologii i rosnącemu apetytowi na duchowość.

Źródła: (Britannica) (Time) (UNESCO) (Study.com) (Medieval Astrology Guide)

© Shutterstock