Patologiczne skubanie skóry, znane również jako dermatillomania, występuje wtedy, gdy dana osoba kompulsywnie skubie swoją skórę.
Nie jest to przypadkowy rodzaj skubania skóry, lecz raczej kompulsywne zachowanie, które często prowadzi do urazów i blizn.
Skubanie skóry związane jest z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym (OCD), ale jest między nimi kilka różnic. Jedną z nich jest brak obsesji (niekontrolowanych myśli lub impulsów), które nie występują w przypadku skubania skóry.
Skubanie skóry wiąże się z poczuciem ulgi i pozytywnymi emocjami, które zwykle nie występują w takim samym stopniu w przypadku OCD.
U osób cierpiących na patologiczne skubanie skóry dochodzi często do samookaleczeń, natomiast zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne rzadko wiążą się z jakimkolwiek rodzajem samouszkodzeń.
Szacuje się, że schorzenie to dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety, jednak uważa się, że odsetek dotkniętych nim kobiet jest wyższy.
Osoby z trądzikiem lub egzemą są bardziej narażone na wystąpienie zespołu patologicznego skubania skóry. Choroba ta często rozwija się w okresie dojrzewania, jednakże mogą na nią cierpieć również osoby dorosłe.
Dermatillomania występuje dość rzadko. Szacuje się, że w samych Stanach Zjednoczonych dotyka ona od 1,4 do 5,4% dorosłych.
Osoby cierpiące na to schorzenie mogą, ale nie muszą być świadome tego, że skubią skórę. Zachowanie to ma charakter kompulsywny i często nie można go powstrzymać. Może ono prowadzić do krwawienia, powstawania blizn, a nawet infekcji ran.
Osoby cierpiące na to schorzenie mogą czuć się zawstydzone z powodu urazów i blizn i starać się je ukryć, zakrywając je ubraniami i makijażem. Wstyd ten może prowadzić do większego lęku w życiu społecznym.
Obszary najbardziej dotknięte patologicznym skubaniem skóry to głowa (twarz, szyja, skóra głowy), ramiona (w tym dłonie i palce) oraz nogi (od ud po palce u stóp).
Dzieje się tak, gdy dana osoba nie jest nawet świadoma, że skubie skórę. Często zdarza się to podczas wykonywania innych czynności (np. czytania, prowadzenia samochodu, oglądania telewizji itp.) Uważa się, że jest to forma samostymulacji.
Skłonność do skubania skóry w określonym obszarze nazywana jest skubaniem skupionym. Uważa się, że jest to forma walki z nudą i/lub uczuciem dyskomfortu.
Dermatillomania nie ma żadnych konkretnych przyczyn, ale istnieje kilka czynników, które odgrywają rolę w rozwoju patologicznego skubania skóry.
Jednym z tych czynników jest genetyka. W takim przypadku zaburzenie to występuje często u jednego z krewnych pierwszego stopnia.
U osób cierpiących na to zaburzenie istnieje większe prawdopodobieństwo, że struktura mózgu w obszarach kontrolujących uczenie się i kształtowanie nawyków będzie inna.
Dermatillomania jest czasami stosowana jako mechanizm radzenia sobie, związany z innymi zaburzeniami psychicznymi i wykorzystywana jako forma regulacji emocjonalnej (np. radzenie sobie z nudą, stresem, lękiem itp.).
Osoby z zaburzeniem patologicznego skubania skóry mogą cierpieć również na inne zaburzenia związane z OCD, w tym wyrywanie włosów (trichotillomania) lub obgryzanie paznokci (onychofagia).
Do najczęściej występujących zaburzeń psychicznych występujących u osób cierpiących na dermatillomanię należą zaburzenia lękowe, a także depresja, choroba afektywna dwubiegunowa oraz zespół Pradera-Williego.
Większość ludzi w pewnym momencie skubie skórę (np. skórę suchą, pryszcze itp.), ale robienie tego przez dłuższy czas i wielokrotnie jest jednym z głównych objawów świadczących o tym, że dana osoba może cierpieć na patologiczne skubanie skóry.
Innym wyraźnym objawem jest niemożność zaprzestania takiego zachowania, pomimo wielokrotnych prób jego zmiany. Podobnie jak widoczne rany i wszelkie zgłaszane trudności w życiu danej osoby (np. wstyd, izolacja społeczna itp.).
Ważne jest również wykluczenie innych możliwych przyczyn takiego stanu rzeczy. Zachowanie to nie może być wywoływane przez inne choroby skóry, stosowanie leków (zarówno na receptę, jak i do użytku rekreacyjnego) lub inne choroby psychiczne, takie jak dysmorfofobia.
Leczenie zwykle obejmuje zarówno leki, jak i terapię. Leki stosowane w takich przypadkach to między innymi leki przeciwdepresyjne, przeciwdrgawkowe i przeciwpsychotyczne.
Nutraceutyki, takie jak aminokwas N-acetylocysteina, również mogą pomóc kontrolować pragnienie skubanie skóry.
Oprócz leków zwykle zalecana jest pewna forma psychoterapii. Może ona polegać między innymi na terapii odwracania nawyków, terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) oraz terapii akceptacji i zaangażowania.
Osoby cierpiące na dermatillomanię mogą również skorzystać z terapii grupowej i wsparcia ze strony innych osób.
Ze względu na to, że dermatillomania jest chorobą psychiczną o wielu możliwych przyczynach, nie można jej zapobiec.
Jeśli cierpisz na patologiczne skubanie skóry, jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, w tym unikanie czynników wyzwalających. Zachowanie to jest często wywoływane przez określone ustawienia lub sytuacje. Jeśli jesteś ich świadomy, staraj się ich unikać.
Prawdopodobieństwo wystąpienia zachowań polegających na skubaniu jest mniejsze, jeśli masz zajęte dłonie (np. używasz urządzenia typu fidget). Sposobem na uniknięcie dalszych obrażeń może być również noszenie rękawiczek i/lub ubrań zakrywających części skóry, które zwykle są skubane.
Skłonność do skubania skóry może utrzymywać się przez całe życie, ale dzięki leczeniu możliwe jest zmniejszenie liczby epizodów. Ważne jest, aby zająć się przyczynami powodującymi dermatillomanię.
Źródła: (Cleveland Clinic) (Mental Health America) (Picking Me Foundation) (WebMD)
Niezależnie od tego, czy jest to irytujący pryszcz, czy łuszczący się suchy naskórek, większość z nas skubie czasami własną skórę. Sytuacja wygląda jednak nieco inaczej, gdy tego typu zachowanie staje się kompulsywne i nie jesteśmy w stanie go powstrzymać. Tak właśnie dzieje się w przypadku osób z zaburzeniem nazywanym patologicznym skubaniem skóry, znanym również jako dermatillomania lub neurotyczne drapanie skóry.
Co sprawia jednak, że skubiemy skórę aż do krwi, i czy istnieje na to jakieś lekarstwo? W tej galerii odpowiadamy na te i wiele innych pytań. Kliknij.
Jak poważna jest dermatillomania, czyli patologiczne skubanie skóry?
Zrozumieć przyczyny, objawy i metody leczenia
HEALTH Dermatillomania
Niezależnie od tego, czy jest to irytujący pryszcz, czy łuszczący się suchy naskórek, większość z nas skubie czasami własną skórę. Sytuacja wygląda jednak nieco inaczej, gdy tego typu zachowanie staje się kompulsywne i nie jesteśmy w stanie go powstrzymać. Tak właśnie dzieje się w przypadku osób z zaburzeniem nazywanym patologicznym skubaniem skóry, znanym również jako dermatillomania lub neurotyczne drapanie skóry.
Co sprawia jednak, że skubiemy skórę aż do krwi, i czy istnieje na to jakieś lekarstwo? W tej galerii odpowiadamy na te i wiele innych pytań. Kliknij.