Dysautonomia to zbiór chorób, które mogą wynikać z nieprawidłowego funkcjonowania autonomicznego układu nerwowego.
Funkcje kontrolowane przez AUN, takie jak oddychanie, bicie serca i trawienie, mogą zostać zakłócone, jeśli działa on nieprawidłowo. Problemy z oddychaniem, sercem i ciśnieniem krwi oraz kontrolą pęcherza mogą pojawić się, gdy autonomiczny układ nerwowy (AUN) nie działa prawidłowo.
Dysautonomia może objawiać się na dwa różne sposoby. Jednym z nich jest dysautonomia pierwotna, co oznacza, że jest to zaburzenie samo w sobie, bez obecności innych chorób.
Dysautonomia wtórna odnosi się do występowania dysautonomii w wyniku innej choroby podstawowej. Różne powszechne choroby mogą potencjalnie prowadzić do dysautonomii jako efektu ubocznego.
Schorzenia te obejmują szereg chorób, takich jak cukrzyca, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń, HIV, borelioza, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, celiakia, niedobory witaminy B i E oraz wiele innych.
Dysautonomia jest dość powszechnym schorzeniem, które dotyka około 70 milionów osób na całym świecie. Może występować od urodzenia, stopniowo rozwijać się wraz z wiekiem lub nagle ujawnić się w późniejszym okresie życia. Choroba ta dotyczy w równym stopniu obu płci.
Niektóre osoby mogą doświadczać łagodnych objawów, które nie wpływają znacząco na jakość ich życia. U innych objawy mogą być bardzo poważne, a nawet śmiertelne.
Dysautonomia pojawia się, gdy nerwy w układzie nerwowym nie komunikują się skutecznie z innymi częściami ciała, co skutkuje różnorodnymi objawami.
Nieprawidłowe działanie AUN może potencjalnie zakłócać różne funkcje organizmu, takie jak ciśnienie krwi, oddychanie, trawienie, tętno, funkcjonowanie nerek, rozszerzenie źrenic, funkcjonowanie seksualne i kontrola temperatury.
Ze względu na różne części ciała, na które może ona wpływać, istnieją niezliczone objawy związane z dysautonomią. Obejmują one szeroki zakres symptomów, w tym problemy z równowagą, wrażliwość na światło, trudności w oddychaniu, dyskomfort w klatce piersiowej, problemy trawienne, zmiany nastroju, omdlenia i wiele innych.
Choroby wirusowe lub narażenie na określone substancje chemiczne mogą czasami wywoływać dysautonomię, przypominającą zespół przewlekłego zmęczenia. Dysautonomia występowała u żołnierzy powracających z wojny w Zatoce Perskiej w latach 1990-1991, powszechnie znanej jako syndrom wojny w Zatoce Perskiej.
Niektóre czynniki, takie jak alkohol, odwodnienie, stres, gorące otoczenie lub ciasna odzież, mogą pogorszyć stan i objawy.
Jak wspomnielimy wcześniej, dysautonomia odnosi się do grupy schorzeń, w których AUN nie funkcjonuje prawidłowo. Przyjrzyjmy się teraz niektórym z tych najczęstszych schorzeń.
Omdlenia neurokardiogenne to dominujący typ dysautonomii, charakteryzujący się omdleniami. Niektóre osoby mogą doświadczyć tego objawu tylko kilka razy w życiu, podczas gdy inne mogą mdleć kilka razy dziennie.
POTS to zaburzenie serca, które zakłóca krążenie, powodując objawy takie jak omdlenia w pozycji stojącej, trudności w oddychaniu i dyskomfort w klatce piersiowej.
Rodzinna dysautonomia jest chorobą genetyczną, którą jednostki dziedziczą po członkach rodziny. Może prowadzić do zwiększonej wrażliwości na ból, trudności w regulacji temperatury ciała i zmniejszonej zdolności do wytwarzania łez w oczach.
Rodzinna dysautonomia jest powszechna u Żydów aszkenazyjskich lub osób o wschodnioeuropejskim pochodzeniu.
Zanik wieloukładowy jest ciężką postacią dysautonomii, która stanowi zagrożenie dla życia i dotyka głównie osoby powyżej 40 roku życia. Może powodować zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie, nietrzymanie moczu i dysfunkcje seksualne u mężczyzn.
Zaburzenie to powoduje spadek ciśnienia krwi w pozycji stojącej, powodując objawy takie jak zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia widzenia, dyskomfort w klatce piersiowej i zmęczenie. Siedzenie może przynieść tymczasową ulgę w tych objawach.
Znalezienie wykwalifikowanego neurologa lub kardiologa ma kluczowe znaczenie dla zdiagnozowania dysautonomii. W celu dokładnego zdiagnozowania choroby konieczne może być wykonanie różnych testów, w tym popularnego testu pochyleniowego.
Test pochyleniowy jest podstawowym testem diagnostycznym dysautonomii. Ten dziwnie wyglądający test polega na przeniesieniu pacjenta z pozycji leżącej do stojącej.
Badany leży na stole, a jego stopy są starannie zabezpieczone, podczas gdy stół delikatnie przechyla badanego do pozycji stojącej. Naukowcy monitorują ich ciśnienie krwi i inne funkcje organizmu, aby ocenić działanie ich autonomicznego układu nerwowego (AUN).
Dodatkowe badania, które lekarz może przeprowadzić w celu zdiagnozowania dysautonomii, obejmują ocenę pocenia się, oddychania, krwi i czynności serca.
Dysautonomia jest powszechnie określana jako "niewidzialna choroba" i może stanowić wyzwanie w zakresie diagnozy. Objawy mają szeroki zakres i często są odrzucane lub błędnie interpretowane przez mniej doświadczonych pracowników służby zdrowia.
Obecnie nie ma lekarstwa na dysautonomię. Istnieją jednak liczne terapie pozwalające skutecznie radzić sobie z objawami. Poniżej przedstawiono niektóre z najpopularniejszych strategii.
Zaleca się, aby osoby z dysautonomią zwiększyły spożycie wody. Może to pomóc w utrzymaniu odpowiedniej objętości krwi i złagodzeniu objawów. Ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia, o ile więcej należy pić.
Zwiększenie spożycia soli może pomóc regulować objętość płynów w naczyniach krwionośnych, utrzymując prawidłowy poziom ciśnienia krwi.
Uniesienie głowy podczas snu to kolejny sposób na złagodzenie objawów. Można to osiągnąć poprzez dodanie dodatkowej poduszki lub dwóch pod głowę, podnosząc ją o około 15 do 20 cm.
Biorąc pod uwagę częstość występowania niskiego ciśnienia krwi w dysautonomii, konieczne może być stosowanie leków takich jak fludrokortyzon i midodryna, które podnoszą ciśnienie krwi.
Źródła: (Cleveland Clinic) (Verywell Health)
Dysautonomia, choroba neurologiczna, dotyka wielu ludzi na całym świecie, ale pozostaje stosunkowo nieznana i słabo poznana. Stan ten powstaje, gdy autonomiczny układ nerwowy nie działa prawidłowo, co prowadzi do szeregu problemów w całym ciele. Objawy dysautonomii mogą różnić się intensywnością w zależności od osoby, co sprawia, że diagnoza jest trudna i często skutkuje latami niepewności dla osób poszukujących odpowiedzi.
Aby uzyskać podstawową wiedzę na temat dysautonomii, w tym jej przyczyn, objawów i metod leczenia, zachęcamy do przejrzenia poniższej galerii.
Demistyfikacja dysautonomii: niewidzialna walka dotykająca miliony osób
Ujawniamy przyczyn, objawy i sposoby leczenia tej choroby
HEALTH Nervous system
Dysautonomia, choroba neurologiczna, dotyka wielu ludzi na całym świecie, ale pozostaje stosunkowo nieznana i słabo poznana. Stan ten powstaje, gdy autonomiczny układ nerwowy nie działa prawidłowo, co prowadzi do szeregu problemów w całym ciele. Objawy dysautonomii mogą różnić się intensywnością w zależności od osoby, co sprawia, że diagnoza jest trudna i często skutkuje latami niepewności dla osób poszukujących odpowiedzi.
Aby uzyskać podstawową wiedzę na temat dysautonomii, w tym jej przyczyn, objawów i metod leczenia, zachęcamy do przejrzenia poniższej galerii.